๐ ๐ฒ ๐ผ๐ณ ๐บ๐ถ๐ท๐ป?
Taalergernis nummer 1 voor veel mensen, ook voor niet-schrijvers. Toch kan ik me wel voorstellen dat het verwarrend kan zijn, dus lees vooral deze korte uitleg zodat je voortaan weet wanneer het ๐ข๐, ๐ข๐๐๐ฃ of ๐ขโ๐ฃ is.
๐๐๐ฒ๐น๐๐ฏ๐ฟ๐๐ด๐ด๐ฒ๐๐ท๐ฒ: ๐ ๐ฒ ๐๐ฒ๐ฟ๐๐ฎ๐ป๐ด๐ฒ๐ป ๐ฑ๐ผ๐ผ๐ฟ ๐บ๐ถ๐ท Twijfel je of het me of mijn is? Vervang het woord me door mij (zonder -n). Je schrijft me wanneer je het zou kunnen vervangen door mij en gebruikt het om naar jezelf te verwijzen.
๐๐ข๐ต ๐ฃ๐ฐ๐ฆ๐ฌ ๐ช๐ด ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฎ๐ช๐ซ.
๐๐ณ๐ข๐ข๐จ ๐ฎ๐ฆ ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ต ๐ท๐ข๐ฏ ๐ธ๐ช๐ฆ ๐ฅ๐ข๐ต ๐ฃ๐ฐ๐ฆ๐ฌ ๐ช๐ด.
๐๐ฆ๐ต ๐ช๐ด ๐ฎ๐ช๐ซ๐ฏ ๐ฃ๐ฐ๐ฆ๐ฌ.
๐๐ฎ๐ฎ๐ ๐ต๐ฒ๐ ๐ผ๐บ ๐ฏ๐ฒ๐๐ถ๐? ๐๐ฎ๐ป ๐ด๐ฒ๐ฏ๐ฟ๐๐ถ๐ธ ๐ท๐ฒ ๐บ๐ถ๐ท๐ป (๐ผ๐ณ ๐บโ๐ป) Mijn gebruik je wanneer het om bezit gaat. Mijn boek, mijn moeder, mijn zusje. Mijn kun je niet vervangen door me! Mโn is iets informeler en gebruik je op dezelfde manier als mijn.
๐๐ฆ๐ญ๐ฌ๐ฆ ๐ต๐ข๐ข๐ญ๐ฆ๐ณ๐จ๐ฆ๐ณ๐ฏ๐ช๐ด๐ด๐ฆ๐ฏ ๐ฉ๐ฆ๐ฃ ๐ซ๐ช๐ซ?